(border collie, briard, collie, kelpie, owczarek australijski, owczarek belgijski, owczarek niemiecki, polski owczarek nizinny, puli, pumi…)
CECHY:
- żywy temperament, ruchliwe i szybkie
- łatwo się ekscytują, niski próg pobudzenia, pobudzenie często objawia się szczekaniem,
- niezmiernie wytrzymałe i odpornie fizycznie,
- bez przerwy aktywne i wyszukujące zadań do wykonania (jeśli nie dostaną ich od przewodnika, zajęcia znajdą sobie same: przekopią ogródek, rozwalą śmietnik, zagonią dzieci sąsiada, rozgryzą ulubiony fotel)
- brak zadań budzi w nich duża frustrację,
- dość szczekliwe, szczególnie przy braku zadań do wykonania a i w trakcie ich wykonywania szczęście jest tak duże, że też można poszczekać
- niektóre rasy tej grupy mają dość wysoki instynkt obrony terytorialnej,
- mogą mieć tendencje do podgryzania, łapania zębami za ręce, szczególnie osoby biegające lub poruszające się szybciej, również osoby oddalające się od stada – duża potrzeba zaganiania,
- większość ras z tej grupy pozytywnie nastawiona do obcych
PREDYSPOZYCJE I SPOSÓB PRACY
- u ras wybitnie pasterskich (border colie) wyraźna predyspozycja pamięci krótkotrwałej (psy błyskawicznie działają i reagują na to co dzieję się tu i teraz, to co działo się 10 minut wcześniej, zostaje zapomniane i uznane za nieważne
- mogą dziedziczyć zainteresowania dziką zwierzyną (kaczki, gołębie, ale również motylki i pszczoły) szczególnie w tym przypadkach, gdy mało pracują
- typowy sposób poruszania się to bieganie tam i z powrotem, do i od właściciela, często z radosnym szczekaniem
- błyskawicznie odczytują sygnały im wydawane, dlatego podczas szkolenia musimy być precyzyjni i dokładni (musimy nadążać za tempem psa) w innym przypadku istnieje ryzyko przesadzonej reakcji podczas szkolenia (w dużym pobudzeniu pies może złapać dość mocno za nadgarstek, co nie oznacza jeszcze, że jest agresywny, tyle tylko że emocje były za duże, a informacje nieprecyzyjne). Przy pracy gesty muszą być proste, spokojne i zamierzone. Bieganie i machanie rękoma spotka się ze szczekaniem, łapaniem za ręce bądź nogi – szczególnie uwaga na szczęśliwe dzieci.
- nie spuszczaj ze smyczy, szczególnie tych psów, nad którymi jeszcze nie panujesz – może zaatakować zaganiająco (rowerzyści, biegacze, czasami też samochody, etc.
- przez swoje „ataki” nie umieją bawić się z każdymi psami,
- pracować należy nad samokontrolą, wyciszaniem, uspokajaniem, relaksem,
- ostra tresura nie jest konieczna, czasami nawet przynosi odmienny skutek niż zamierzony
